ΠΗΓΗ: http://www.mic.gr/interview.asp?id=44435
Η Τέχνη δεν μπορεί να αλλάξει αυτόν τον κόσμο. Μπορεί όμως να αλλάξει τους ανθρώπους που θα αλλάξουν τον κόσμο. Αυτό το θέατρο υπηρετούμε.
Μετά τις Δούλες του Ζαν Ζενέ και το Πεθαίνω Σα Χώρα του Δημήτρη Δημητριάδη, ο χορός του εμπνευστή-μεταφραστή-σκηνοθέτη Τάσου Σαγρή κλείνει με την αυτόμολο Σάρα Κέιν και την αυτοβιωματική της Ψύχωση! [4.48 Psychosis]. Συγκλονισμένοι οι θεατές, μιλάνε για απόλυτη εμπειρία, που δεν είναι απλά μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας, αλλά βίωμα αυθεντικό, ατόφιο, μπιο-μασίφ [biomass-if]. Ειδικά και ιδανικά, όταν βιώνεται μέσα σε μαύρο κουτί [BlackBox], με την ηθοποιό Σίσσυ Δουτσίου να απογυμνώνεται ψυχή τε και σώματι, ώστε οι έκπτωτοι βασιλείς -παριστάμενοι θεατές και αβίωτοι βιωτές- να βλέπουν εαυτούς γυμνούς με τα μάτια της ψυχής.
Ο Τάσος Σαγρής κάνει βουτιά στο μέλαν δοχείο του Τρόμου του Κενού ως τη δική του βιωμένη Επιστροφή στο Μέλλον. Η παραπάνω ρήση του για την Τέχνη που υπηρετεί, είναι χαρακτηριστική του τι επακολουθεί και μέλλεται.
- Η Ομάδα Στον Τρόμο του Κενού ήταν συγκοινωνούν δοχείο με τους Horror Vacui;
Οι Horror Vacui ήταν ένα συγκρότημα που σχηματίστηκε το καλοκαίρι του 1990 στο κέντρο της Αθήνας, στην πλατεία Βικτωρίας και πρωτοεμφανίστηκαν εκείνη την εποχή των καταλήψεων σε συναυλίες κατειλημμένων σχολείων και πανεπιστημίων, στο Αν club στα Εξάρχεια και την Villa Amalias. Το αρχικό σχέδιο ήταν το συγκρότημα να αποτελέσει το έναυσμα για τη δημιουργία μιας κοινότητας πολιτικοποιημένων ριζοσπαστικών καλλιτεχνών και ακτιβιστών με πολύμορφες παρεμβάσεις στο δημόσιο χώρο.
Μέσα από αυτήν τη διαδικασία σχηματίστηκε την ίδια χρονιά η Ομάδα Στον Τρόμο του Κενού η οποία πολύ σύντομα αυτονομήθηκε σα συλλογικότητα από τους Horror Vacui και το 1997, μετά την καταστολή της κατάληψης "Κενό Σπίτι 1" στην Πειραιώς 81 και τη δίκη που επακολούθησε, μετονομάστηκε σε ΚΕΝΟ ΔΙΚΤΥΟ.
Η Ομάδα Στον Τρόμο του Κενού σηματοδοτεί μια νεανική περίοδο πολύ έντονα βιωματική, με βασικό όχημα την ομαδική καθημερινή ποιητική αλητεία και την εκστατική φιλία ανάμεσα σε πάνω από 40 αγόρια και κορίτσια που πέρασαν κατά καιρούς από την ομάδα, μια περίοδο πειραματισμών με τη μουσική, την ποίηση, τις οπτικές τέχνες, την αναρχία, τις ψυχεδελικές ουσίες και την υπερβολική χρήση αλκοόλ, τις πολυγαμικές ερωτικές σχέσεις, τη μητροπολιτική βία, τη rock και τη rave κουλτούρα, τη νύχτα, τα μακρινά ταξίδια, την περιπλάνηση και την πολιτικοποίηση που γίνεται διαρκώς όλο και πιο έντονη μέσα από τη συνεχή παραγωγή εκδηλώσεων της ομάδας στο δημόσιο χώρο, την καθημερινότητα της πλατείας Εξαρχείων, τη συμμετοχή στις αναρχικές διαδηλώσεις και τις συγκρούσεις με την αστυνομία.
Το Κενό Δίκτυο αποτέλεσε τη φυσική συνέχεια αυτών των εμπειριών και την απόπειρα της χρήσης των άμεσων, βιωματικών εμπειριών της πρώτης περιόδου σε μια πολύ ευρύτερη ομάδα η οποία χρησιμοποιώντας κατά βάση τη λειτουργία του ανοιχτού πολυσυλλεκτικού δικτύου να αποτελέσει ένα μηχανισμό συνεχούς παραγωγής ριζοσπαστικών ιδεών και αντικουλτούρας μέσα στη Μητρόπολη, ο οποίος θα συνδυάζει τη φιλία, τη συμβιωτική ζωή, την καλλιτεχνική έκφραση, τη φιλοσοφία και την πολιτική σκέψη και δράση.
Σχηματισμένοι στα τέλη της δεκαετίας τους '80 συνήθως δεν καταγράφονται ως ένα συγκρότημα της πρώιμης ελληνικής dark wave σκηνής παρ' ότι ήταν ένα ύστερο μέρος της. Καθώς διαλύονται πριν το τέλος της δεκαετίας του '90 δεν προλαβαίνουν το hype των 90ς συγκροτημάτων στις αρχές του 2000. Παίζουν ένα ιδιοσυγκρασιακό σκοτεινό ελληνόφωνο 90'ς rock πριν οι μεγάλες εταιρίες αποφασίσουν να κυκλοφορήσουν έναν πακτωλό από ελληνόφωνα συγκροτήματα. Κάνουν αυτο-οργανωμένες παραγωγές και συναυλίες στην εποχή πριν το internet, αφιερώνουν άπειρες ώρες σε πρόβες και κάνουν περιορισμένες αλλά πανάκριβες ηχογραφήσεις πριν οι υπολογιστές ρίξουν το κόστος της ηχογράφησης μουσικής και φέρουν τη μουσική μέσα σε κάθε σπίτι χωρίς την ανάγκη δισκάδικων και εταιριών.
Οι Horror Vacui είναι ένα συγκρότημα που παίζει σκοτεινή θορυβώδη ψυχεδελική dark wave μουσική σε εικαστικά φροντισμένα συναυλιακά περιβάλλοντα ενώ τα μέλη του συγχρόνως συμμετέχουν μαζί με τους υπόλοιπους φίλους από την Ομάδα Στον Τρόμο του Κενού στην οργάνωση των πρώτων παράνομων rave parties, ακούμε techno, trance και ambient, συζητάμε πολύ θεωρία της σύγχρονης τέχνης, πειραματιζόμαστε μαζί με ψυχεδελικές ουσίες, ηλεκτρονικά όργανα, νέες επιδράσεις και περιπετειώδη μουσικά σχέδια που δυστυχώς έμειναν ανολοκλήρωτα και τα περισσότερα από αυτά παρουσιάστηκαν μόνο σε συναυλίες και δεν ηχογραφήθηκαν ποτέ.
Ήταν ένα ταξίδι που κόπηκε ξαφνικά κυρίως για συναισθηματικούς λόγους καθώς τα αγόρια και τα κορίτσια του γκρουπ ερωτεύθηκαν και χώρισαν μεταξύ τους σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς και ίσως γιατί η περιπλάνηση στη σκοτεινή πλευρά γινόταν κάθε μέρα και πιο επικίνδυνη ψυχολογικά και συναισθηματικά για όλους μας.
Πάντα πιστεύω πως έπρεπε με τους Horror Vacui να καταφέρουμε να ξεπεράσουμε το κύμα της δεκαετίας του '90 και να συνεχίσουμε. Παρ' όλα αυτά μετά από τόσα χρόνια μπορώ να πω ότι αισθάνομαι να είναι αυτός ο ίδιος ηλεκτρισμός που συνεχίζει να με κρατά ακόμα σε μια διαρκή ζωογόνα αγωνία και να παράγει μέσα μου έρωτα για τη ζωή και θέληση για εξέγερση. Όλα αυτά πέρασαν αλλά δεν χάθηκαν, έμειναν για πάντα χαραγμένα μέσα σε όλους όσους τα έζησαν και, σε όσο μου αναλογεί, πήραν νέες μορφές και κατευθύνσεις στην ποίηση, στις σκηνοθετικές δουλειές στο θέατρο, στις συνεχείς καλλιτεχνικές και πολιτικές πρωτοβουλίες και δράσεις του Κενού Δικτύου και τελικά στο σχηματισμό του +Ινστιτούτου [Πειραματικών Τεχνών].
- Γιατί έμεινε ατελής η Τριλογία Για Τον Άγγελο; Μετά τον Πόθο τι θ' ακολουθούσε;
Η αρχική ιδέα ήταν να οργανωθεί το υπάρχον υλικό των τραγουδιών που έπαιζαν οι Horror Vacui στις συναυλίες τους σε μια τριλογία που θα ήταν αφιερωμένη στον Έρωτα-Άγγελο και θα είχε τον τίτλο "Πόθος-Λήθη-Νοσταλγία". Λίγο πριν την ολοκλήρωση των ηχογραφήσεων του δεύτερου δίσκου το συγκρότημα διαλύθηκε αφήνοντας ένα ακυκλοφόρητο υλικό 3 ολοκληρωμένων κομματιών ("Διάφανη Άνοιξη", "Το Φεγγάρι πέφτει απ' το βασίλειό του" και "Ο Κρεμασμένος") τα οποία κάποια στιγμή πρέπει πλέον να βγουν ξανά στην επιφάνεια για τους παλιούς και τους νεότερους φίλους της μπάντας.
Το συγκρότημα διαλύθηκε ξαφνικά, ο ντράμερ Τάσος Σιόντης επέστρεψε στην πατρίδα του, τα Ιωάννινα, ο κιθαρίστας Κωστής Κουσουλός έγινε techno dj-παραγωγός και αργότερα επανεμφανίστηκε στους Spy F & the Zakoulas, η μπασίστρια και ιδρυτικό μέλος της Ομάδας στον Τρόμο του Κενού, Ντέπη Τσάφου, έφυγε για πολλά χρόνια στην underground σκηνή της Βαρκελώνης την εποχή που υπήρχε ακόμα εκεί αυτή η μεγάλη παρέα του Μanu Chao, η οργανίστρια Θάλεια Ιωαννίδη συνέχισε να παίζει σαν dj και εμπνευσμένη μουσικός σε διάφορα σχήματα (Drog_A_Tek, Lost Bodies κ.α.)
Τα κορίτσια του συγκροτήματος όταν ξαναβρέθηκαν μετά από χρόνια έφτιαξαν αυτή την υπέροχη πειραματική kraut-rock μπάντα, τις Μinimaximum Improvision μαζί με την πρώτη κιθαρίστρια των Horror Vacui την Τζελίνα Πάλλα και συνεχίζουν ακόμα συχνές εμφανίσεις.
Εγώ συνέχισα να συμμετέχω στο Κενό Δίκτυο οργανώνοντας καταστάσεις στην Ελλάδα και σε διάφορες άλλες χώρες, ταξίδεψα στην Ινδία, το Νεπάλ, το Μεξικό, την Ευρώπη και την Αμερική πολλές χρονιές για 5 και 6 μήνες κάθε φορά, έπαιξα psychedelic Goa Trance και Space Ambient ως dj Crystal Zero σε πολλές πόλεις αργά μέσα στη νύχτα, κυκλοφόρησα το πρώτο μου βιβλίο ποίησης, "Για την Ανθρώπινη Αγάπη στις Δυτικές Μητροπόλεις", στην Ελλάδα και αργότερα το βιβλίο-σύνθεση συνεντεύξεων-κειμένων και μαρτυριών για την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 "We Are an Image from the Future (The Greek Revolt of Dec.2008)" στην Αμερική από το μεγάλο αναρχικό εκδοτικό οίκο AK Press και στη Γερμανία από τις κινηματικές εκδόσεις Laika μαζί με τον αμερικάνο φίλο και σύντροφο AG Schwartz, με τον οποίο, και μαζί με τη Σίσσυ Δουτσίου, κάναμε περιοδεία σε 40 πόλεις στις ΗΠΑ το 2010 με ομιλίες για την εξέγερση στην Ελλάδα, ποιητικές αναγνώσεις, performances και βιντεοπροβολές.
Το θέατρο και η ενασχόληση μου με τη σκηνοθεσία θεατρικών παραστάσεων ήρθε ως μια τελική συμπύκνωση όλων των εμπειριών και των βιωμάτων που απέκτησα μέσα από τη συμμετοχή μου στους Horror Vacui, τη διοργάνωση εφήμερων καταστάσεων και multi media δράσεων ποίησης με την Ομάδα στον Τρόμο του Κενού και το Κενό Δίκτυο και τις γνώσεις που απέκτησα από την συνύπαρξη μου όλα αυτά τα χρόνια στην Ομάδα στον Τρόμο του Κενού με σπουδαίους καλλιτέχνες της underground αθηναϊκής σκηνής όπως ο Θάνος Ευγενίου, ο Παντελής Παντελόπουλος, ο LOFI, o Δημήτρης Εμμανουήλ, ο Άγης Κελπέκης, ο Γιάννης Ραουζαίος, η Maya O Connelly, o Voltnoi, o Electroware κ.α.
Φυσικά, καθοριστικό ρόλο σε αυτό έπαιξε και η ηλεκτρική ενέργεια αυτής της σπουδαίας νέας ηθοποιού και ποιήτριας Σίσσυς Δουτσίου, της οποίας η επίδραση στα πεπραγμένα της συλλογικότητας Κενό Δίκτυο τα τελευταία 10 χρόνια είναι καθοριστική.
- Η καλλιτεχνική, φιλοσοφική και πολιτική κοινότητα Κενό Δίκτυο ποιο κενό καλύπτει;
Στο Κενό Δίκτυο η συμμετοχή είναι αποκλειστικά εθελοντικού χαρακτήρα, δεν υπάρχουν ατομικές αμοιβές ούτε για τους ακτιβιστές, ούτε για τους καλλιτέχνες ή συμμετέχοντες στις δράσεις. Τα πιθανά έσοδα μπαίνουν σε κοινό ταμείο και καλύπτουν ανάγκες εκδηλώσεων και τη συνέχιση των δράσεων της ομάδας.
- Τι είναι και τι κάνει το +Ινστιτούτο [Πειραματικών Τεχνών];
Το Ινστιτούτο Πειραματικών Τεχνών (Τhe Institute for Experimental Arts) ξεκίνησε το 2008 και είναι μια πλατφόρμα δημιουργικής έκφρασης και έρευνας στα πεδία του θεάτρου, της εικαστικής performance, των multi media εγκαταστάσεων, της ποιητικής επιτέλεσης και της θεωρίας της Τέχνης. Το Ινστιτούτο όντας μια ανοιχτή συνάντηση ποιητών-συγγραφέων, σκηνοθετών, ηθοποιών, τεχνικών /συντελεστών, performance artists, φωτογράφων, εικαστικών του video art και αναλυτών της σύγχρονης Τέχνης, των media και της επικοινωνίας σκοπό έχει την κατασκευή καταστάσεων, την κατάθεση ερμηνευτικού και εκπαιδευτικού έργου, την καλλιέργεια της ριζοσπαστικής θεωρίας /καλλιτεχνικής πράξης και την επικοινωνία με ένα ευρύτερο κοινωνικό σώμα που θα υπερβαίνει τα στεγανά και τους περιορισμούς της εμπορευματικής και καθεστωτικής κυρίαρχης κουλτούρας.
- Τι κοινό έχουν Oι Δούλες που Πεθαίνουν Σα Χώρα λίγο μετά την Ψύχωση των 4.48; Μεταφράζεις ο ίδιος;
"Οι Δούλες" του Ζαν Ζενέ εξέφρασαν την απέλπιδη προσπάθεια να σκοτώσουμε τα αφεντικά μας, ούρλιαξαν "Να Μη Ζήσουμε Σα Δούλοι", μια φράση που πήγασε από την εξέγερση του 2008, έγινε σύνθημα των διαδηλώσεων ενάντια στην κοινωνική εξαθλίωση που επέβαλλε ο σύγχρονος καπιταλισμός στις ζωές μας. Το έργο "Πεθαίνω Σα Χώρα" είναι ένας δραματικός ύμνος για το σπάσιμο της ανθρώπινης κοινότητας, για τη ζωή που χάσαμε όταν χάσαμε το νόημα της συλλογικής μας ζωής, για το θάνατο της συνύπαρξης, της απλής ανοιχτόκαρδης χειρονομίας, είναι η περιγραφή της κατάρρευσης μιας κοινωνίας. Η "Ψύχωση!" έρχεται σα φυσικό επακόλουθο να περιγράψει την κατάρρευση του υποκειμένου, τη μοναξιά και τη θλίψη που κρύβουμε όλοι μας βαθιά μέσα στους μικρούς και μεγάλους μας φόβους. Τα τρία αυτά έργα αποτελούν σχόλια για την εποχή της κρίσης, έζησαν και ανέπνευσαν μαζί με εμάς μια εποχή όπου οι άνθρωποι γύρω μας έφτασαν άθελα τους ή ηθελημένα, ο καθένας με τον τρόπο του σε κάποιες συνειδητοποιήσεις για τη ζωή, την κοινότητα, την αγάπη, τη συντροφικότητα, την καταπίεση και τον αγώνα για απελευθέρωση.
Μεταφράζω και προσαρμόζω τα κείμενα έτσι ώστε να αναπνέουν τη γλώσσα που μιλάμε σήμερα και να αποκτούν νόημα στον τρόπο που ζούμε εδώ που βρισκόμαστε, βυθίζω τους ήρωες στον τόπο τους και την ιστορία τους και καλώ τους θεατές να περιπλανηθούν στα βάθη του δικού τους ψυχισμού μέσα από τις πράξεις και τα λόγια τραγικών προσώπων και τρομακτικών, σκοτεινών ιστοριών.
- Το "κατάμουτρο" θέατρο της Sarah Kane είναι αυτό που οι παλιότεροι λέγαν "εκ βαθέων";
Ο όρος "in-yer-face theatre" (θέατρο στα μούτρα) είναι ένας αδόκιμος όρος που δόθηκε από τον Βρετανό θεατρικό κριτικό Aleks Sierz για να περιγράψει μια σειρά από θεατρικά έργα της δεκαετίας του '90 στην Αγγλία τα οποία με μια άμεση και επιθετική στάση αποτύπωναν σκληρές σύγχρονες κοινωνικές καταστάσεις. Πηγαίνοντας πολύ πιο πέρα από αυτό, τα έργα της Sarah Kane αποτελούν σπαρακτικά ουρλιαχτά ευαισθησίας σε έναν κόσμο κυνισμού και απάθειας. Η Sarah Kane, επηρεασμένη από τη dark wave σκηνή, τους Joy Division και την ποίηση του Ian Curtis, μιλά στα κείμενα της για την αναζήτηση αγάπης σε έναν απάνθρωπο κόσμο, τη θέληση για ζωή εκεί που η ζωή έχει γίνει μια υπολογιστική μηχανή που παράγει κέρδος και κυριαρχία αναμετράται στα έργα της με την ιστορική και κοινωνική συνθήκη που μας επιβλήθηκε και ψυχικά μας συνθλίβει. Αυτό κάνει τα έργα της τόσο δημοφιλή στην κοινωνία μας σήμερα.
- Ποια η σχέση σου με τον Biomass; Είναι πρωτότυπη η μουσική του για την Ψύχωση!;
Ο Βiomass είναι ένας από τους σημαντικότερους έλληνες μουσικούς της εποχής μας, ένας περφεξιονιστής καλλιτέχνης της πειραματικής ηλεκτρονικής μουσικής και του μητροπολιτικού techno, ο οποίος συναντήθηκε μαζί μας μετά από πολλά χρόνια φιλίας για να ντύσει, με το μελαγχολικό σκοτεινό ήχο του, αυτό το σκοτεινό, μελαγχολικό έργο. Η μουσική του που ακούμε στην παράσταση "Ψύχωση!" είναι ένα μοντάζ από ακυκλοφόρητες μουσικές διαμορφωμένο ειδικά για την παράσταση, σπαράγματα από το τέλος μιας σχέσης και κρυφές συνθέσεις που βρήκαν τον τρόπο να ξεγλιστρήσουν στη σκοτεινή αίθουσα. Η θαυμάσια video editor και μόνιμη συνεργάτιδα του Ινστιτούτου Πειραματικών Τεχνών, Άλκηστις Καφετζή, έδωσε ρυθμό στα βίντεο που σκηνοθέτησα ειδικά για την παράσταση, στις εικόνες και τα συναισθήματα που κατακλύζουν τη σκηνή.
Η μουσική και το video art στις παραστάσεις μου αποτελούν τον τρόπο με τον οποίο τα κατάβαθα του ψυχισμού μας εκσφενδονίζονται στον αέρα, αποκαλύπτονται στη μεγαλύτερη δυνατή ένταση, δίνουν ώθηση στα εκφραστικά μέσα των ηθοποιών και παράγουν δέος στο θεατή, φέρνουν όλα όσα μένανε κρυφά στην επιφάνεια και αποκαλύπτουν στο δημόσιο χώρο αυτές τις τεράστιες ψυχικές εντάσεις που μας επιβλήθηκε από τους κοινωνικούς κανόνες να κρατάμε μέσα μας.
- Πιστεύεις στην κάθαρση με την αρχαία τραγική σημασία της λέξης;
Πιστεύω πως αυτοί που εκμεταλλεύονται κάθε μέρα τη ζωή μας και απομυζούν κέρδος και εξουσία από τις ελπίδες και τα όνειρα, μάς επέβαλλαν έναν τρόπο να σκεφτόμαστε και έναν τρόπο να ζούμε που μας κρατά φυλακισμένους και ανίκανους να εκφράσουμε όλην αυτήν την απέραντη αγάπη και ομορφιά που κρύβουμε όλοι μας βαθιά μέσα μας. Κάθαρση είναι, σε έναν κόσμο που σου επιβάλλει την αδιαφορία, εσύ τελικά να ενδιαφέρεσαι, να συμμετέχεις, να συμπάσχεις, να νοιάζεσαι, όταν σε έναν κόσμο που επιβάλλει τον ανταγωνισμό εσύ αγκαλιάζεις, φροντίζεις και χαϊδεύεις, αρπάζεις τον άλλον από το χέρι και τρέχετε μαζί κυνηγημένοι από την αστυνομία, κυνηγημένοι από τους φόβους σας, τρέχετε μαζί πολύ μακριά από όλα όσα μας κρατούν καθηλωμένους. Κάθαρση είναι να μην παραδίδεσαι, να μην εθελοτυφλείς, να μην είσαι εθελόδουλος. Πάνω από όλα όμως κάθαρση είναι να τολμάς, να ρισκάρεις, να δοκιμάζεις, να έρχεσαι αντιμέτωπος με όσα ονειρεύεσαι και όσα επιθυμείς τελικά, να πραγματώνεις τα όνειρά σου και να πληρώνεις το τίμημα αυτών που επιθυμούσες και αυτών που αποπειράθηκες. Κάθαρση είναι να είσαι ειλικρινής και ξεκάθαρος, να τελειώνεις το λάθος, να σταματάς ένα λάθος και να ξέρεις τί ήταν λάθος σε αυτό, να μπορείς να συνεχίσεις τον αγώνα εκεί που όλα γύρω σου έχουν καταρρεύσει, να βρίσκεις φως μέσα στο πιο βαθύ σκοτάδι και να μπορείς να βαδίσεις προς τα εκεί.
Η Τέχνη δεν μπορεί να αλλάξει αυτόν τον κόσμο. Μπορεί όμως να αλλάξει τους ανθρώπους που θα αλλάξουν τον κόσμο. Αυτό το θέατρο υπηρετούμε. Ένα θέατρο που αποπειράται να δημιουργήσει ιερό δέος με σύγχρονα μέσα και να ωθήσει τους θεατές να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση τους με τον εαυτό τους, την κοινωνία τους, τις νόρμες, τους κανόνες και το καθεστώς που κυβερνά αυτήν την κοινωνία.
Το τραγικό τέλος των ηρώων των παραστάσεών μας θέλουμε να είναι μια νέα αρχή για όλους μας, μια δύναμη για ζωή και ελευθερία για τους συντελεστές και το κοινό των παραστάσεων.
-------------------------------------------------
O 3oς χρόνος παραστάσεων της "Ψύχωσης! [4.48 Psychosis]" συνεχίζεται στη Θεσσαλονίκη, Παρασκευή 23/11 & Σαββάτο 24/11 στις 11μμ και Κυριακή 25/11/2015 στις 9μμ στο θέατρο BlackBox.
Και στην Αθήνα από τη Δευτέρα 23/11 έως την Τρίτη 15/12 στο Θέατρο Παραμυθίας.
Πληροφορίες για την "Ψύχωση!" και το +Ινστιτούτο Πειραματικών Τεχνών:
http://theinstitute.info/?p=449
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου